Naturalne formy przestrzeni ulegają degradacji, „machina rozwoju” popędza planetę niepokojąc strukturę żywiołów. Otoczenie nieuchronnie nabiera nowej formy, sprzecznej
z ideałem przyrody. Skupiając się na modelu strukturalnym Ziemi, stworzyłam kolekcję inspirowaną jej warstwową budową. Szczególną uwagę zaś, poświęciłam sferze relacji środowiska naturalnego z człowiekiem.

Struktury zamknięte w plastikowej formie PCV, dają początek nowym spostrzeżeniom. Zaznaczają kruchość i przemijalność naturalnych zjawisk, poruszając problemy cywilizacji. Wszechobecne nagromadzenie plastiku, unifikacja wzorców, a wreszcie konsumpcjonizm. Poprzez tę skondensowaną ideę pragnę przekazać, jak ważna jest ochrona miejsca, w którym żyjemy. Jak kruche stają się podłoża czy grunty, po których dumnie kroczymy w plastikową przyszłość pełną pozorów. Człowiek staje się jedynie nosicielem zmian, symbolizującym problemy współczesnego świata.